Herfst 2025
Programma
Maurice Ravel – Fanfare pour “L’Éventail de Jeanne”
Emilie Mayer – Symfonie in c-mineur
Gerald Finzi – Love’s Labour’s Lost, Suite from the incidental music, Op. 28b
Marco Bons, dirigent
Uitvoeringen
Zaterdag 15 november 2025, 15:00 uur – Bergkerk, Deventer
Concertinformatie – toegang is vrij, collecte na afloop
Zondag 16 november 2025, 16:00 uur – Geertekerk, Utrecht
Entree: volwassenen €17,50; jongeren tot 18j €9,00. Online kaartverkoop via het Ticketkantoor:
Maurice Ravel – Fanfare pour “L’Éventail de Jeanne”
De Fanfare pour “L’Éventail de Jeanne” is een werk van Maurice Ravel, gecomponeerd in 1927 als onderdeel van een kinderballet genaamd L’Éventail de Jeanne. Het is een instrumentale compositie voor een symfonisch orkest en was Ravels bijdrage aan dit collectieve werk, dat bestond uit muziekstukken van tien verschillende Franse componisten.
Emilie Mayer – Symfonie in c-mineur
Emilie Luise Frederica Mayer (1812 – 1883) was een Duitse componiste van romantische muziek die uitgroeide tot een van de meest productieve vrouwelijke componisten van de 19e eeuw. Mayer, vaak de “Vrouwelijke Beethoven” genoemd, componeerde acht symfonieën en talloze kamermuziekwerken, pianosonates en orkestrale ouvertures. Ondanks de beperkte mogelijkheden voor vrouwen in de professionele muziek in haar tijd, verwierf ze brede erkenning en publieke uitvoeringen van haar muziek in heel Duitsland. In de 21e eeuw is haar werk herontdekt en geprezen om haar vakmanschap, originaliteit en bijdrage aan het romantische repertoire. Emilie Mayers Eerste Symfonie is de Symfonie in c-mineur, die ze tussen 1845 en 1847 componeerde.
Gerald Finzi – Love’s Labour’s Lost Suite op. 28b
Finzi’s muziek voor Shakespeares Love’s Labours Lost, werd kort na het einde van de Tweede Wereldoorlog gecreëerd en vertegenwoordigde een soort compositorisch keerpunt. Het is een van zijn minst bekende werken die echter een bredere uitvoering verdient.
Het schrijven van korte stukken voor de krappe deadline van drie weken voor een televisie-uitzending bleek een bevrijdende ervaring voor een componist die decennialang zo gewend was geweest om werken te herzien en te verfijnen. De suite, die later door de componist werd samengesteld en aanvullend nieuw materiaal bevat, bestaat uit een reeks karaktervolle miniaturen, gehuld in verrassend bonte orkestrale tinten. Ongebruikelijk voor Finzi wordt de orkestrale schijnwerper vaak op solo-instrumenten gericht, waaronder de trompet in de openingsfanfare, de houtblazers in Moth en de hoorns in het ‘jacht’-scherzo. Met zijn lichtheid en humor is deze suite perfect voor kamerorkesten zoals de UMA!